Blik op Sri Lanka

n 2008 werden Floor en ik tijdens onze 10-weekse stage verliefd op de Tamil, een van de volken levende in India en Sri Lanka. Dit volk heeft zich op Sri Lanka voornamelijk in het noorden gevestigd en heeft helaas een slechte naam gekregen door de extremistische groep Tamil Tigers. De burgeroorlog tussen het Srilankaanse leger en de Tamil duurde van 1983 tot 2008 en heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Aan de bewoners is weinig te merken, er wordt hard gewerkt aan de wederopbouw van het land en de sfeer is sereen. Wel zijn er nog veel militairen op straat, zijn stukken land nog niet begaanbaar vanwege mijnen en wordt het landschap gekenmerkt door veel verlaten huizen en ruïnes. De geschiedenis leert ons dat het een bloederige strijd is geweest, die veel slachtoffers en vluchtelingen heeft gemaakt. Ook is er cultureel erfgoed vernield. Sinds een aantal jaren keren inwoners terug, worden gebouwen gerestaureerd en nieuwe huizen gebouwd. Toch bezichtigen we de overgebleven toeristische trekpleisters die stammen uit lang vervlogen tijden. De Portugezen begonnen hier in de 16e eeuw met koloniseren, maar werden in het eerste deel van de 17e door de Nederlanders in de pan gehakt. Een van de forten die van Portugees-Nederlandse makelij heet Fort Hammenhiel, de vorm van Sri Lanka deed die gekke Hollanders destijds denken aan een ham. Na de Nederlanders kwamen de Britten en doopten de ham Ceylon, je weet wel, van de thee.

We trekken genietend van alle indrukken door het gebied van de Tamil. We proppen ons in de lokale bus, waar de conducteur levend Tetris speelt met de inzittenden om zijn passagiers zo efficiënt mogelijk te bergen. Terwijl de Hindi-muziek uit de boxen knalt, zitten wij dolgelukkig ons ontbijt van dosa en curry op te boeren. Want een conducteur die nog carbonpapier gebruikt voor de tickets, daar word je toch blij van? We krijgen van een medepassagier een telefoon in de handen gedrukt met daarop een selfie samen met een andere Europeaan, of we die kennen...

Op straat is er altijd drukte, rumoer en geluid. De bakker komt voorbij met als aankondigingsmuziekje een elektronisch instrumentale versie van 'Für Elise' of 'It's a small world'. We worden toegeroepen door schoolkinderen en gniffelend nagekeken als we in het Tamil teruggroeten. Tuktuks en bussen zijn ook voorzien van een flinke dosis decibellen. In de bioscoop beseften we te laat dat we oordoppen mee hadden moeten nemen, de vrolijke Tamil-muziek staat nu voor eeuwig in onze trommelvliezen gegrift. De film, genaamd Iru Mugan, was fantastisch! Het is een van de meest populaire films van dit moment en is het best te beschrijven als een actie-sciencefiction-mystery-comedy-romantische thriller.

Overal waar we komen worden we schuchter en belangstellend aangekeken, maar als je glimlacht, krijg je een twee keer zo grote glimlach terug. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We ontmoetten in Jaffna een tuktukchauffeur die zo enthousiast was over 'Flora and Maria' dat hij ons de volgende dag, vanaf de andere kant van het drukke busstation, toeriep: 'Maria!'. Toen wij zijn naam terugriepen keek hij snel naar zijn collega's of iedereen wel had gehoord dat wij zijn naam ook nog wisten.

Aan het einde van de dag liggen we in ons bed 'It's a small world' te neuriën. Morgen worden we er gelukkig ook weer mee wakker.